خدايا هرچه يه اتفاقات واقع در اطراف خود انديشه مي کنم،خود را نادان تر مي يابم و بي نتيچه به اولين پله بر ميگردم.

به مردودي پادشه خوبي مينگرم و آه ميکشم بر گردش آفتاب مهربان دور سياه چالهاي ماه.

ناله ميکشم از انتخاب افکار کوچک و ترجيح آن بر کرامت دستور.

نگرانم از مهرباني شناختن و در اين حال مهربان نبودن.
..
.
ادامه www.mpns.parsiblog.com